Fundacja jako organizacja pozarządowa wniosła do Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniosek o dostęp do sprawy azylu politycznego norweskiej matki, której prawa zostały naruszone przez Norwegię.
Prawa człowieka i dzieci do życia prywatnego i rodzinnego norweskiej matki, która zgłosiła się do fundacji zostały naruszone przez Norwegię, w związku z czym przez swojego pełnomocnika wniosła o udzieleniu azylu politycznego w Polsce, gdyż mimo, że decyzja administracyjna odbierająca jej dzieci wygasła jest ścigana przez policję norweską pod zarzutem art. 261 k.k. uprowadzenia własnych dzieci, przez co jej prawa człowieka oraz najlepiej pojęty interes dzieci do wychowania w rodzinie są zagrożone.
Naruszenia praw człowieka przez Norwegię w tym urzędu Okręgowej Rady ds. Opieki nad Dzieckiem i Spraw Socjalnych „Fylkesnemnda i Vestland” wobec norweskiej matki i jej dzieci dzieci polegały na naruszeniu art. 8 ust. 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i podstawowych wolności.
Norweżka jest jedynym żywicielem dwójki bliźniaczych dzieci, urodzonych 22.01.2009 r. które w styczniu 2021 roku skończą 12 lat. Ojcem dzieci jest mężczyzna pochodzenia etiopskiego, z którym kobieta nigdy nie była w związku z formalnym, a który rozstał się z nią, jak dowiedział się, że jest ona w ciąży i nie zajmował się nigdy dziećmi. Przed porodem przeprowadziła się ona z Oslo do Bergen, gdzie urodziła dzieci.
Sprawa zaczęła się w wyniku jej chwilowego cierpienia na depresję po porodową i tymczasowe bezrobocie w okresie od grudnia 2010 do stycznia 2012. Dzieci zaczęły uczęszczać do opieki dla noworodków w listopadzie 2010 r. Do jej stanu tymczasowej depresji przyczyniła się sytuacja opieki i braku wolnych miejsc przez rok w przedszkolu co powodowało, że otrzymywała pomoc od rodziny, a następnie zwróciła się o pomoc społeczną i tak zaczęła się sprawa prób odebrania jej dzieci przez urząd Barnevernet.
Jako ufna i życzliwa osoba zawierzyła urzędnikom, że potrzebuje doradztwa pracowników Barnevernet. Rzekome doradztwo Barnevernet okazało się czymś zupełnie innym, gdyż zaczęto szukać pretekstu podważenia jej zdolności rodzicielskich, aby odebrać matce dzieci.
Zaczęto gromadzić przez siedem lat w okresie 2010-2017 wiele dokumentów służbowych, które wspierały wniosek o potrzebie doradztwa, a zatem roszczenia do utrzymania decyzji opieki przez urząd Barnevernet jedynie na podstawie umiarkowanych objawów depresji i przejściowych problemów finansowych dotyczących opłaty za przedszkole, gdzie żadne praw dzieci nie zaniedbywała i była bez stosowania żadnej przemocy wobec dzieci. Nie miała żadnych problemów z alkoholem, narkotykami ani innych poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym.
Skutkowało to podjęciem decyzji 21 czerwca 2017 r. objęciem opieką publiczną nad dziećmi praktycznie bez możliwości zjednoczenia ponownego z matką biologiczną swoich dzieci na podstawie jej depresji czy przejściowych problemów finansowych arbitralnie wyolbrzymionych niezgodnie z Europejską Konwencją Praw Człowieka i Podstawowych w art. 8 ust. 2 w zakresie stosowania środków koniecznych w demokratycznym społeczeństwie, za które Norwegia w latach 2018-2020 została wielokrotnie skazana, ale nadal stosuje te same nieproporcjonalne metody.
Okręgowa Rada ds. Opieki nad Dzieckiem i Spraw Socjalnych regionu Hordaland, Sogn og Fjordane (Fylkesnemndas for Barnevern og Sociale Saker Hordaland, Sogn og Fjordane) w dniu 21 czerwca 2017 r. wydała decyzję odebrania jej dzieci stwierdzając, że:
1. Gmina Bergen przejmuje opiekę nad **** urodzoną **** i **** urodzonym **** na podstawie Ustawy o opiece nad dziećmi § 4-12, akapit pierwszy, litera a.
2. **** i **** zostają umieszczeni w rodzinie zastępczej na podstawie § 4 14 litera a Ustawy opiece nad dziećmi.
3. **** uzyskuje prawo do odwiedzania 6 razy w roku na okres 4 czterech godzin z **** i **** na podstawie § 4-19 akapit drugi Ustawy o opiece nad dziećmi.
Zaskarżyła tę decyzję do sądu rejonowego w Bergen w dniu 11 lipca 2017 r. przez prawników, a 4 lipca 2017 matka wyjechała za granicę z dwójką dzieci i nie wróciła do Norwegii. Sąd Rejonowy w Bergen orzekł w tej sprawie w dniu 25 czerwca 2018 r., że sprawa została poddana kontroli sądowej, zaskarżenie decyzji o przejęciu opieki zostaje odrzucone, a żądanie rewizji tej decyzji nie zostało uwzględnione. Wniosła zatem przez prawników apelację do Sądu Okręgowego w Bergen w dniu 17 sierpnia 2018 r. na wyrok sądu rejonowego. W piśmie procesowym gminy Bergen stwierdzono, że upłynął termin wykonania podstawowej decyzji o przejęciu opieki 1 października 2018 r., więc decyzja straciła ważność. Na tej podstawie gmina Bergen wniosła do Sądu Okręgowego w Bergen o umorzenie sprawy i sąd stwierdził, że ponieważ decyzja o przejęciu opieki i kontaktu już nie istnieje, nie istnieje interes prawny w uzyskaniu postanowienia o ponowne rozpatrzenie decyzji sądu rejonowego. Następnie sprawa została umorzona jako bezprzedmiotowa zgodnie z art. ustawy o sporach § 29-12 akapit pierwszy litera b. w dniu 5 października 2018 r.
W związku, z czym nie istnieje w norweskim obiegu prawnym decyzja o odebraniu jej dziecka a urząd Fylkesnemnda i Vestland od tego czasu nie wydał żadnej decyzji w jej sprawie, natomiast gdyby wróciła ona z dziećmi do Norwegii, to po pierwsze zostałaby aresztowana pod zarzutami uprowadzenia dzieci, gdyż wytoczono jej w tym zakresie sprawę karną z art. 261 k.k., a urząd wydałby nową decyzją odbierającą jej dzieci, umieściłby je w rodzinie zastępczej, a matkę całkowicie nie dopuściłby do kontaktów z dziećmi w związku z zarzutami karnymi. Zarzuty te nadal są podtrzymane, mimo że zgodnie z prawomocnym postanowieniem sądu z 5 października 2018 r. decyzja o odebraniu jej dzieci wygasła a ona wyjechała z dziećmi z Norwegii przed rozpatrzeniem jej skargi w sądzie, do którego wniosła zażalenie na decyzję, co ostatecznie rozwiązał sąd, stwierdzając, że decyzja jest z mocy prawa wygasła.
Jej norwescy adwokaci wnieśli do norweskiej policji o udostępnienie informacje o tym, jakie działania podejmują, aby powrócić ją z dziećmi do Norwegii. Obecny status prawny w Norwegii to sprawa karna przeciwko norweskiej matce. Gdyby wróciła do Norwegii, ryzykowałaby prześladowaniami, co będzie miało negatywny wpływ na prawa jej dzieci i najlepiej pojęty ich interes. Świadczy o tym, chociażby to, że norweska policja zablokowała jej paszport i odmówiła wydania paszportu w dniu 18 maja 2018 r. i podtrzymała ją 13 stycznia 2019 r., jednocześnie odmawiając przedłużenia paszportu jej dzieci, więc nie może sama wyjechać z Polski. Norweskie władze i norweska Policja zwróciły się do polskich władz o przeszukanie i formalny wniosek o dostarczenie jej do Norwegii, ale odmawiają dzieciom odnowienia paszportów.
Wyjechała w dniu 4 lipca 2017 r. na wakacje z dziećmi do Polski, obawiając się z praktyk tego urzędu, że nie zostanie zawieszone postępowanie odebrania jej dzieci przed rozstrzygnięciem sądowym, a więc, że naruszone zostanie jej prawa człowieka do prywatności oraz życia rodzinnego, prawo do skutecznego środka odwoławczego oraz prawo dzieci do wychowania w rodzinie i wysłuchania w postępowaniu administracyjnym dotyczącym dzieci.
Uważa sytuację w Norwegii za niebezpieczną ze względu na liczne naruszenia w niej prawa człowieka i podstawowych wolności potwierdzonych licznymi wyrokami Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Jest 7 wyroków skazujących Norwegię za naruszanie prawa człowieka do prywatności i życia rodzinnego przez urząd ds. „opieki nad dzieckiem”, a następne 31 spraw czeka na rozpatrzenie w Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu. Mimo to Norwegia nie oddaje dzieci biologicznym rodzicom, a jedynie wypłaca odszkodowania finansowe, nie realizując wyroków, przez co musi tłumaczyć się przed Komitetem Ministrów Rady Europy.
Sprawy dotyczące dobrobytu dzieci, w których Norwegia została już skazana, od września 2018 r.:
- JANSEN v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz. z 6 września 2018r.
- STRAND LOBBEN AND OTHERS v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz. z 10 września 2019
- K.O. AND V.M. v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz. z 19 listopada 2019 r.
- ABDI IBRAHIM v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz. z 17 grudnia 2019 r.
- A.S. v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz ( polski obywatel) z 17 grudnia 2019 r.
- PEDERSEN AND OTHERS v. NORWAY: Naruszenie Art.8 EKPCz. z 10 marca 2020 r.
- HERNEHULT v. NORWAY: Naruszenie Art. 8 EKPCz. z 10 marca 2020
Według uzasadnień Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Norwegia w tych sprawach narusza art. 8 ust 2 EKPCz tj. stosowania środków koniecznych w demokratycznym społeczeństwie w przypadkach odbierania dzieci biologicznym rodzicom i umieszczania ich w rodzinach zastępczych. Powrót do rodzica biologicznego jest fikcją, gdyż władze krajowe Norwegii w ogóle nie wyważają najlepiej pojętego interesu dziecka z interesem rodzica biologicznego. Co więcej, po odebraniu dziecka biologicznemu rodzicu i umieszczeniu ich w domu zastępczym lub rodzinie zastępczej kontakty dziecka i rodzica biologicznego są znacząco ograniczone, co uniemożliwia ocenę zdolności rodzica do opieki nad dzieckiem. Problem są same procesy sądowe w Norwegii, gdzie podstawą orzeczeń są nieaktualne opinie psychologiczne rodziców i dzieci, a nowe wnioski o uzupełniające opinie biegłych są przez sądy norweskie nagminnie odrzucane. ETPCz stwierdził, że w procedurach norweskich nie ma zabezpieczenia interesów stron współmierne do wagi ingerencji państwa w życie rodzinne.
Sprawa norweskiej matki, która zwróciła się do fundacji o pomoc wpisuje się w praktykę norweskiego systemu opieki nad dzieckiem, a postanowienie administracyjne z dnia 21 czerwca 2017 w punkcie szczególnie 3 dotyczącym widzenia 6 razy w roku przez 4 godziny dzieci wprost nawiązuje do uzasadnienia wyroku w sprawie Lobben and Others vs. Norway z dnia 10 września 2019 r. Gdyby tej decyzji nie umorzono przez jej wygaśnięcie, zapewne jej sprawa byłaby jedną z tych, w których Norwegię by skazano za naruszenie art. 8 w ETPCz.
Oczekujące sprawy dotyczące naruszenia art. 8 ust 2 EKPCz w związku z praktyką opieki nad dziećmi zakomunikowane już do Norwegii:
J.B. AND E.M. v. NORWAY
H.L. v. NORWAY
L.S. AND O.v. v. NORWAY
A.G. v. NORWAY
JALLOW v. NORWAY
G.B. v. NORWAY
D.J. AND P.J. v. NORWAY
E.H. v. NORWAY
A.H. v. NORWAY
R.A. v. NORWAY
G.G. v. NORWAY
HERNEHULT nr.2 v. NORWAY
S.S. AND J.H. v. NORWAY
S.A. v. NORWAY
K.F. AND A.F. v. NORWAY
A.L. AND OTHERS v. NORWAY
M.A. AND M.A. v. NORWAY
C.E. v. NORWAY
E.M. AND OTHERS v. NORWAY
E.M. AND T.A. v. NORWAY
K.E. AND A.K. v. NORWAY
M.F. v. NORWAY
R.O. v. NORWAY
O.S. v. NORWAY
D.R. v. NORWAY
M.L. v. NORWAY
F.Z. v. NORWAY
S.E. AND OTHERS v. NORWAY
BODNARIU v. NORWAY
R.I. v. Norway
F.K. v. Norway
Policja norweska w Drammen naruszyła swego czasu nietykalność polskiego konsula w Norwegii pana Sławomira Kowalskiego, a władze norweskie go wydaliły z kraju. Kowalski został uhonorowany nagrodą „Konsula Roku” 2016 roku za kompetentną pracę i umiejętną współpracę z władzami lokalnymi w sprawach dotyczących polskich małoletnich zabranych rodzinom przez norweskie służby opieki nad dziećmi. Nagroda jest przyznawana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych członkowi personelu konsularnego RP w uznaniu za osiągnięcia. Pomógł wielu polskim rodzinom, którym groziła utrata pieczy nad swoimi dziećmi w Norwegii na podstawie decyzji wydanych przez norweski system opieki nad dziećmi Barnevernet. Jak pamiętamy, Kowalski został wydalony z Norwegii w styczniu 2019 roku. Kowalski był znany ze swojego podejścia do norweskiego systemu opieki nad dziećmi, Barnevernet, do praw polskich rodzin. Od dnia, w którym został wydalony, Norwegia była sześciokrotnie skazana przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawach o dobro dzieci, w tym jednej sprawie dotyczącej polskich obywateli.
Ci, którzy nie wierzą w ideologię norweskiego systemu opieki nad dziećmi, często są atakowani tak jak Konsul Kowalski w tym prawnicy z mniejszości etnicznych, adwokaci, lekarze, pisarze i inni specjaliści. Rząd przez radę adwokacką „Tilsynsrådet for advokater” próbuje się teraz pozbyć jednego z nielicznych prawników w Norwegii, którzy biegle władają językiem polskim. W ten sposób bardzo popularna za swój entuzjazm i odwagę prawnik, zapewniająca niezastąpioną pomoc prawną wielu osobom polskojęzycznych mieszkających w Norwegii będzie pozbawiona faktycznej pomocy prawnej przez odsunięcie niepoprawnych politycznie adwokatów. Sądy norweskie uważają ją za zagrożenie dla norweskiego korporacyjnego systemu adwokatury. Innymi słowy obywatele polscy w Norwegii stracą zaufanego prawnika władającego biegle językiem polskim.
To są jedynie przykłady represji systemu norweskiego wobec praw człowieka i podstawowych wolności zarówno obywateli norweskich, jak i obcokrajowców. Norweżka jest szczególnie niewygodna dla Norwegii, gdyż w narracji rządu norweskiego oraz korporacji prawniczej adwokatury norweskiej przedstawiano problem Barnevernet jako niedostosowanie się obcokrajowców do systemu prawnego i kultury norweskiej.
W świetle kolejnych wyroków ETPCz przeciwko Norwegii naruszającej systemowo prawa rodziców do życia prywatnego i rodzinnego zarówno na etapie instytucji do tego powołanych, ale także fasadowych postępowań sądowych, aż do polityki policji, dyplomacji rządu norweskiego zarówno wobec własnych obywateli, jak i adwokatów z mniejszości etnicznych czy nawet dyplomatów państw zagranicznych norweska matka ma prawo obiektywnie stwierdzić, że jej powrót do Norwegii z dziećmi skończyłby się ich odebraniem, a ją by skazano za uprowadzenie własnych dzieci a działała jedynie w ich najlepiej pojętym interesie jako ich matka. Jest to bardzo przykre, że była ona zmuszona przez Norwegię nierespektującą praw człowieka do opuszczenia kraju i szukania pomocy w Polsce.
W podobnej sprawie jak ona była inna norweska matka pani Silje Garmo wobec której została podjęta decyzja w sprawie o udzieleniu azylu obywatelce Norwegii w dniu 12 lutego 2019 roku, także Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców jest już zaznajomiony z problematyką naruszeń przez Norwegię praw człowieka i podstawowych wolności a Ministerstwo Spraw Zagranicznych podzieliło zdanie, że jest w interesie Polski udzielenie azylu norweskim matkom.
Polska jako kraj chroniący prawa człowieka i podstawowe wolności staje się oazą dla Norwegów i obcokrajowców poszkodowanych przez system Barnevernet. Jako, że w 2022 roku Polska będzie przewodziła Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie tym bardziej udzielenie azylu norweskiej matce będzie w interesie Polski, kraju atakowanego jako naruszającego rzekomo praworządność, przez państwo takie jak Norwegia naruszające uporczywie prawa do życia prywatnego i rodzinnego, prawa dziecka do wysłuchania i prawa do rzetelnego procesu sądowego.
Minister Spraw Zagranicznych pan Zbigniew Rau 22 października 2020 roku wyraził w imieniu Polski poparcie dla podpisanej przez 34 państwa Deklarację ws. Konsensusu Genewskiego, w której podkreśla się fundamentalne znaczenie ochrony życia, rolę rodziny w społeczeństwie i prawo kobiet do życia w zdrowiu. Także udzielenie norweskiej matce i jej dzieciom azylu w Polsce będzie nie tylko potwierdzeniem ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, jaką jest rozwijanie się dziecka w rodzinie biologicznej, ale także w interesie Polski w związku z czym Norweżka zwróciła się do fundacji oraz do Polski o pomoc.
W związku z naruszeniem równości i niedyskryminacji praw człowieka i obywatela oraz zobowiązania w tym zakresie Polski fundacja Pantarey wniosła 22 grudnia 2020 r. o dostęp do sprawy jako organizacja pozarządowa.
Prezes Zarządu
Maja Ruben
