W sprawie naruszenia przez Norwegię prawa do życia prywatnego i rodzinnego w której na wniosek poszkodowanej fundacja wniosła jako organizacji społeczna o dostęp odebrano wnioskującej rodzinie paszporty na podstawie zgłoszenia w systemie SIS II.
W przedmiotowej sprawie stan faktyczny wskazuje naruszenie praw wnioskodawców zarówno na terytorium Norwegii w zakresie art. 8 ust. 2 EKPCz tj. stosowania ingerencji władzy publicznej w prawa nieproporcjonalnie do konieczności w demokratycznym społeczeństwie, za które Norwegia została skazana wielokrotnie w ETPCz. Naruszenie praw człowieka wystąpiło także na terytorium Polski w kontekście odebrania wnioskodawcom paszportów przez zapis Norwegii w systemie SIS II przez Straż Graniczną w Warszawie, naruszając tym samym ich prawa zawarte w art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 3 ust. 2, 3 i 4 Protokołu Nr 4 do EKPCz.
Fundacja jako organizacja społeczna interweniująca w sprawach dotyczących ochrony równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli występuje po stronie tych osób indywidualnych chronionych prawem krajowym i międzynarodowym publicznym, ale w interesie społecznym w ramach społecznej roli organizacji pozarządowych realizując zgodnie z art. 31 § 1 punkt 2 k.p.a. w związku z art. 221 § 3 k.p.a. swoje uprawnienia w polskim porządku prawnym.
Interesem społecznym w przedmiotowej sprawie jest zgodnie z art. 7 k.p.a. w związku z art. 241 k.p.a wzmocnienie praworządności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do postępowań transgranicznych i związanych z ochroną międzynarodową i azylową dla obcokrajowców na terytorium i jurysdykcji Polski. Zgodnie z art. 2 Konstytucji RP Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawa urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, a zatem w interesie społecznym jest, aby postępowania także wobec obcokrajowców były chronione tak samo, jak wobec obywateli Polski.
Co więcej, zgodnie z art. 91 Konstytucji RP ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy, a także umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
W przedmiotowej sprawie występuje naruszenie szeregu praw człowieka zawartych w Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ww. ale także praw dziecka zawartych w Konwencji o prawach dziecka w szczególności prawa do wychowania w rodzinie tj. art. 5. 9 i art. 18 oraz prawa dziecka do sądu tj. art. 12 Konwencji o prawach dziecka.
Rzetelne przeprowadzenie postępowania administracyjnego w zakresie wniosku o azyl przez organy administracji publicznej przez dopuszczenie organizacji społecznej jest także w interesie publicznym Rzeczypospolitej Polski ze względu na uruchomienie wobec niej procedury stwierdzenia przez Radę ryzyka poważnego naruszenia przez Państwo Członkowskie wartości Unii tj. naruszenia art. 7 TUE w zakresie właśnie praworządności. Dopuszczenie Pantarey Fundacja, która występuje corocznie w konferencji Human Dimension Implementation Meetings Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, gdzie raportuje naruszenia praw człowieka 57 ambasadorom OBWE, jest w interesie społecznym i publicznym Rzeczypospolitej Polskiej.
W związku na powyższe fundacja uzasadniła swój udział jako organizacja społeczna ww. postępowaniu prowadzonym przez Urząd do Spraw Cudzoziemców.
